Het is één grote puinhoop

Daar zit je bij mij aan tafel, totaal ontredderd en heel erg moe. Echt héél erg moe zeg je.
Moe van het huilen, moe van het piekeren, moe van niet kunnen slapen, moe van al het geregel en moe van je eigen hoofd.
We hebben een warme kop thee in onze handen en ik vraag je waar je wilt beginnen met je verhaal.
Ik zie de wanhoop in je gezicht. “Ja, waar moet ik beginnen?”, zeg je en tranen biggelen over je wangen.
Ik zeg: “Weet je, hier heb je een poppetje, dat poppetje dat ben jij en kijk eens rustig naar deze landkaart hier voor je op tafel en kijk dan eens waar je aandacht naar toe gaat.” “Wat triggert je als je naar de kaart kijkt en zet daar je poppetje maar neer.” “Je laat alles eens op je inwerken en dan zet je jouw poppetje neer bij de tekst ‘nest in puin’.” “Ja, dat is het”, zeg je. Alles ligt in puin. Het hele veilige nest wat we voor onze kinderen hadden opgebouwd ligt in puin. Het is één grote puinhoop.

Haar man en de vader van de kinderen is bij haar weg en wil scheiden.

Deze vrouw zat afgelopen week bij mij aan tafel. 38 jaar moeder van twee zoontjes en sinds 3 maanden is haar man en de vader van de kinderen weg. Totaal onverwacht voor haar. Hij wil scheiden. Met haar poppetje op de plek van ‘nest in puin’ begint ze toch te vertellen.
Wat er allemaal is gebeurd de afgelopen maanden, hoe groot de schok was en nog steeds is. Hoe verdrietig haar ene zoontje is en hoe boos de andere. Hoe slecht ze slaapt door haar verdriet en de zorgen die ze heeft. Het huis moet verkocht worden, waar gaan we wonen? Hoe ga ik dat betalen? Moet ik meer gaan werken, hoe moet dat dan met de jongens? Zoveel vragen en zoveel onduidelijkheid nog.

Ze ziet door de bomen het bos nu even niet meer en heeft mij gebeld of ik haar daar in wilde begeleiden, ook naar de jongens toe. Wat moet ik zeggen? Ik wil niet dat ze me zien huilen. Ze moeten ook naar hun vader maar ik vind dat zo moeilijk want ik ben zo boos op hem. Vooral de vragen ‘ wat als…………’ en ‘hoe………….’? malen maar door haar hoofd.
Ik geef haar een compliment omdat ze hulp heeft gezocht voor zichzelf. Als ouder ben je minder beschikbaar voor je kinderen op het moment dat er zo iets heftigs gebeurt in je leven. Je hebt zelf zoveel te verwerken en in het begin is er nog zoveel onduidelijk over hoe nu verder.
Mijn advies is ook altijd zoek iemand waar je als ouder zelf bij kunt ontladen. Waar je je verhaal kwijt kunt. Of dat iemand is uit je directe omgeving of zoals in dit geval een coach die niet betrokken is verder bij jullie gezin en er met minder emotie naar kan kijken.
Op deze manier kun je als ouder je verhaal kwijt, kun je je hoofd ordenen en blijft er toch nog wat ruimte voor de kinderen.

​Emoties tonen aan je kinderen?

Wat de kinderen wel en niet moeten weten en mogen zien is een beetje afhankelijk van de leeftijd. Belangrijk is wel dat je eerlijk bent naar ze. Zijn er vragen waar jij ook nog geen antwoord op hebt zeg dit dan; dat weten papa en mama nog niet, zodra we het wel weten vertellen we het jullie.
Ook mogen de kinderen best zien als jij eens verdrietig bent. Benoem dit ook naar ze, mama is ook wel eens verdrietig dat we niet meer bij elkaar wonen. Hiermee bedoel ik niet dat het goed is voor de kinderen als ze je heel vaak zien of horen huilen. Maar emoties tonen mag zeker. Dat is ook een uitnodiging naar hen om hun emoties te laten zien. Als je als ouder alle emoties verbergt kun je dan van je kinderen verwachten dat ze hun emoties op een juiste manier gaan uiten?

Op het moment dat kinderen niet weten hoe ze hun emoties kunnen uiten laten ze dat zeker zien in gedrag. Ze worden bijvoorbeeld steeds heel erg boos of gaan slecht slapen, ze kunnen weer in bed gaan plassen, willen niet meer met vriendjes en vriendinnetjes afspreken, gaan meer gamen enzovoorts.

Nog steeds moe maar ook rustiger.

Het poppetje van deze vrouw schuift tijdens ons gesprek nog en aantal keren over de kaart naar andere emoties. Als we afsluiten is ze nog steeds moe. Moe maar ook rustiger. Ze heeft wat handvatten gekregen hoe om te gaan met haar zoons. Door te kunnen praten met iemand is de chaos in haar hoofd wat minder. De kaart waarmee ik werk helpt daar erg goed bij. Het kan zo lastig zijn om woorden te geven aan alles wat er in je hoofd spookt. De volgende keer dat ze komt gaat de kaart weer op tafel. Hoe is het nu? Waar sta je nu? Maar ook wat zijn je wensen en hoe kom je daar.

Herken je deze situatie ook? Weet dan dat ik je kan helpen. Soms al met een paar gesprekken.